Μικρές συνήθειες, μεγάλα θαύματα: Το μυστικό της καθημερινής εξέλιξης

Από την Ευσταθία Δερματά

Πόσες φορές έχεις νιώσει ότι θέλεις να αλλάξεις τα πάντα;

Να γίνεις «η καλύτερη εκδοχή σου», να αφήσεις πίσω ό,τι σε βαραίνει, να ξεκινήσεις μια καινούρια ζωή από την αρχή;

Και μετά… έρχεται η πραγματικότητα.

Η αλήθεια είναι σκληρή:

Η ζωή δεν αλλάζει με μεγάλες αποφάσεις και μαγικά ραβδάκια.

Ούτε με μια λίστα “New Year Resolutions” που μας κάνει να νιώθουμε τέλειες για μια εβδομάδα και μετά εξαφανίζεται κάτω από στοίβες από πρέπει.

Η ζωή αλλάζει σιγά. Η αλλαγή είναι… "βαρετή".

Είναι αυτή η μικρή κίνηση που κάνεις κάθε μέρα, χωρίς να φαίνεται.

Είναι το να βγεις για ένα 10λεπτο περπάτημα αντί να πατήσεις snooze.

Είναι το να φτιάξεις πρωινό αντί να πιεις ακόμα έναν καφέ.

Και όμως… εκεί, σε αυτές τις μικρές συνήθειες, κρύβεται ένα θαύμα.

Το πιο απλό και ταυτόχρονα το πιο βαθύ θαύμα: Το θαύμα του να φροντίζεις τον εαυτό σου. Του να τον σέβεσαι.

Μια μικρή πράξη αυτοφροντίδας, κάθε μέρα.

Φαντάσου να ξυπνάς το πρωί και, αντί να τρέχεις πανικόβλητη, να δίνεις στον εαυτό σου… πέντε λεπτά.

Μόνο πέντε.

Να καθίσεις με τον καφέ σου και να αναπνεύσεις.

Να πεις «Καλημέρα» στον εαυτό σου.

Φαντάσου να γυρνάς το βράδυ κουρασμένη και, αντί να πέφτεις ξερή στο κρεβάτι, να του χαρίζεις λίγο γράψιμο. Μια σκέψη, ένα συναίσθημα, κάτι που σε άγγιξε.

Φαντάσου να βάζεις μια μικρή πρόθεση κάθε πρωί.

Όχι, δεν θα αλλάξω τη ζωή μου.

Αλλά σήμερα, θα δοκιμάσω να φερθώ στον εαυτό μου λίγο πιο απαλά.

Σήμερα, θα κάνω μια μικρή πράξη που να δηλώνει: «Είμαι εδώ, και με νοιάζομαι».

Ο εγκέφαλος αγαπά τα μικρά.

Αν μπορούσες να δεις πώς δουλεύει ο εγκέφαλός σου, θα γελούσες με το πόσο… προβλέψιμος είναι.

Λατρεύει τις συνήθειες.

Μισεί τα μεγάλα, τρομακτικά projects. Αλλάζει μόνο όταν του δώσεις ένα μικρό, ασφαλές μονοπάτι να περπατήσει.

Γι’ αυτό οι μικρές συνήθειες έχουν τόση δύναμη.

Γιατί ξεγελούν τον εγκέφαλο. Γιατί δεν σε ρίχνουν σε πανικό. Γιατί δημιουργούν μικρές νίκες.

Και κάθε μικρή νίκη, είναι σαν μια σταγόνα που γεμίζει το ποτήρι της αυτοεκτίμησης.

Ένα παράδειγμα:

Θέλεις να βελτιώσεις τη σχέση σου με τον εαυτό σου; Μην γράφεις λίστες αυτοβελτίωσης. Κάνε κάτι πολύ πιο απλό:

Κάθε φορά που κοιτάζεσαι στον καθρέφτη, χαμογέλασε λίγο στον εαυτό σου. Ξεκίνα έτσι, αν σου φαίνεται χαζό.

Μια μέρα, δοκίμασε να πεις «είσαι ΟΚ».

Μετά, «είσαι όμορφη».

Μην το ζορίσεις. Άφησέ το να ανθίσει μόνο του.

Η αλλαγή δεν είναι στόχος. Είναι τρόπος ζωής.

Κάθε φορά που σκέφτεσαι «πρέπει να αλλάξω», ο εαυτός σου ακούει «δεν είμαι αρκετή».

Και ποια αλλαγή μπορεί να ανθίσει μέσα σε τόση πίεση;

Τι θα γινόταν αν έβλεπες την εξέλιξη ως ένα παιχνίδι;

Αν έπαιρνες τον εαυτό σου από το χέρι, όπως θα έκανες με ένα παιδί, και του έλεγες:

«Πάμε να δοκιμάσουμε κάτι καινούριο σήμερα; Όχι για να γίνεις καλύτερη. Αλλά για να δεις πώς είναι.»

Κάπως έτσι, μια μέρα, θα συνειδητοποιήσεις ότι έχεις γίνει μια γυναίκα που σέβεται τον χρόνο της. Που αγαπά το σώμα της. Που ξέρει να βάζει όρια. Που δημιουργεί χωρίς να καίγεται.

Και το πιο μαγικό; Δεν θα έχεις καταλάβει πότε ακριβώς έγινε αυτή η μετάβαση.

Τελικά… τα θαύματα είναι μικρά.

Τα μεγάλα θαύματα που περιμένουμε, οι μεγάλες «αποκαλύψεις», τα σημάδια… είναι όμορφα να τα ονειρευόμαστε. 

Αλλά τα πραγματικά θαύματα είναι τα μικρά. Είναι η αίσθηση ότι, κάθε μέρα, γίνεσαι λίγο περισσότερο αυτή που θέλεις.

Και αν σήμερα νιώθεις ότι είσαι μακριά από αυτό…

Θυμήσου: Αρκεί μια μικρή συνήθεια.

Ποια θα διαλέξεις σήμερα;